1. Pitutur nglantur
Pesen saking bapa tuane kethek.. (Tur batur.. sing eling aja delengi bae film sing ora pantes kanggo di deleng..sira dadi manungsa sing nduweni isin karo isun bangsa kethek..Lamon sira masih bae demen karo film sing maksiat kaya kue, iku artine drajat sira minangka manungsa masih kalah karo isun sing bangsane satokewan..wis sing pada elinga, aja nuruti hawa napsu,kang langka tutuge, langka artine,kang andhade'aken gethun sa'umur-umur. Rungokna pitutur saking bapa tuwane kethek kaya kie):
"Ngaceng iku dedalane lan lantarane akeh, bisa krana ndeleng pupu kang alus, rai sing ayu, utawa bokong sing demplon.ngaceng iku timbule sabab pikiran kang ngeres, tumiba maring pringkilan, diterusakeh maring gaber..Reaksine antara pikiran lan gaber, timbul senut senut lembut,nyaya suwe nyaya anteb,akhire dengut-dengut..sawantarane dengat-dengut sing diraksaken maring gaber, nimbulaken panas sa'jroning ati, dadi birahi sahingga, ana kekarepan pengen mrojolaken pucukeng gaber kanggo dilebetaken maring bolongan pewadonan hutawa turuk.anane rasa nikmat sa'jroning pikiran anggone nganjingaken gaber, blasak blusuke maring bolongan turuk, iku kang ndade'aken manungsa ora kuat nyandang birahi.sahingga, pikiran kang ngeres dadi tambah-tambah ngeres karna dibarengi karo aroma erotis, ndesahe ambekane wong wadon,ngosede bokong waktu di sungkil, ngerenge swara wong wedhok waktu sogok, blang blunge swara pucuk gaber kang manjing metu sa'jroning bolongan, ditambah karo rame'e keprok saking mungsilan...kang pungkasan sing dibayangaken waktu mblarate mani,antarane pikang lan pikang..yen tah lamon dipikir kalawan akal kang sehat, enake ngeto'akeh mani karo merem melekke mata, karo angglosohe ambekan, iku mung sawantara waktu..ananging rata-ratane manungso ora kuat nyandhang panggoda kang sedhelat meniko..pikiran ngeres yen lagi mbayangaken bokong gedhe, tethe gedhe,turuk kang menthul, rambut jembut kang semrawut, ithil njengil iwil-iwil andhade'aken pikir panas ngap-ngapan, jantung deg degan kringet grumobyos, ambekan ngos-ngosan..dirasa'keh kenikmatan kang sanget maring ndaseng konthol.sing imane ora kuat, langsung pucuking konthol meniko dadi mlisnang, lan mbol mpis wudhele..pengene wis meh tekaning puncak anggoni ngrasani bolongan turuk lan njeprate ithil, lan kucluk kucluke banyu pawadhonan kang ngeces saking turuke wong wedhok.."wis cung semono bae pesan kula minangka bapa tuane kethek, sabab kula dhewek sing nulis melu ngaceng.. wis yoo, bapa tua badhe mrangkangi pikang sing wis ngatang-ngatang, ora kuat deleng sa'jroning kutang, opo meneh deleng kang menthul tul jabar tul..arep nutul sing mentul mentul.....
Namun semono kula minangka bapa tuwane ketek nyuwun agung pangapunten: monggo diterusaken nonton pilem me.. Kesuwuun.
2. Adol Kemprem
Dongeng bapa tuane kethek, saking warmeng alias warung gremeng-gremeng:
iki salah sijining pengalaman sing pernah diroso'aken maring bapa tuane kethek sawaktu isih enom, lan isih doyan tukhu wedhok:
Sa'wijining dino, lagi enak-enake karo bojo'e,kondho ngalor ngidul, ndilalahe ono wedhok ayu kang liwat soko arepan, rupane mblegejenar, ayue ora kejagan..kontan bae barang siji kang ono ning ngisor wudele dadi atos, krojotan ora karuan..sa'mono mayan bojo'e ditinggal keh ngudag wedhok mau..sa'uwise ditakhoni, nyatane wedhok mau ya meniko salah sijining wedhok kang biasa ngadol kemprem hutawa turuk maring lanang liya..ono ne barang anyar kang bagus, dadhi rezeki kang ora di duga,sa'uwise anyang-anyangan langsung diajak maring grumbul grumbule suket,si wedhok,langsung nguculkeh panganggone, klambine dicopot siji-siji..terus kuthange,menthongole penthil lan anggandule susu,nambah ora kuat kang arep tukhu.terus di lorot panganggo ngisore,nyembul barang kang menthul sing ana ing sor wudhele, karo rambut jembute sing isih rambut kalong, mlipir alon alon yen kena angin, aroma ambune turuk sing wis mulai teles lantaran birahi sing wis nimbul, andhade'aken pucuking konthol njeber, mlisnang lan abang..terus ora akeh waktu meneh, langsung wedhok mau di lumahakeh,lan ditunggangi..mblesekke pucuking konthol maring bolongan pawedho'an kang wis teles, andadhi nikmate roso sampe tekaning bun-bunan.blang-blung swara manjing methue konthol saking bolongan pawedo'an andhade'akeh irama kang syahdu.glasah glosohe bokong, lan mbrengenge swara saking rasa nikmat, nyoyo suwe nyoyo kelang..Pungkasane..Angglosoh koyo wedhus disembeleh..Karana nikmate ngrasa'aken muncrate Mani lang birahi.
Ora suwe terus konthol bapa tuane kethek ditarik alon-alon saka bolongan turuk, karo dijengat’keh bokonge, si bapa tuane kethek nglorot gabere..Karo dibarengi unen-unen kang nyaring “pa blung..” ambekane bapa tuane kethek nyaris ilang, ora ka udag lantaran ndesahe keolihan..Ngosss..Kaya mengkonon swarane..Karo muruti ambekan sing ampir ilang , durung olih limang menit si wedhok mau, ngulet karo nyepeng pucuking knothole bapa tuane kethek, andhade’aken..Roso birahi iku andadak sakala teko meneh..Saking nembe andheleng wedhok kang demplon lan ayu, rupane konthol bapak tuane kethek mulai akas meneh..Dengut, dengut, dengut, koyo mengkonon gera’ane..
Ndeleng konthol bapa tuane kethek kang mulai njengat meneh, langsung wedhok mau ngatang-ngatang karo narik pucuking konthol di tuntun manjing sa’jroning turuke.. pa’blebeeess..Antul-antul..pa’blebeees..Menggap mesah matane bapa tuane kethek ngra’sa keh, nikmati gesrekan pucuking konthol.. Nyaya suwe nyawa santer..pluk.pluk..pluk.pluk..kaya mengkonon unen unene..Ngereng-ngerenge swarane si wedhok karo kosad-kased bokonge, nambah muncake birahi si bapa tua kethek, sahingga jengat-jengite nyaya suwe nyaya santer..pluk pluk pluk pluk..kaya konon unen-unene..
Tekaning puncak birahi, terus si wedhok mau ngereng lir kadya jaran krempong karo diangkat bokonge, bari kraket ngrangkul si bapa tua, pyaaarr.. muncrate mani saking bolongan turuk ora kewadahan...ngooossh..ngoosh..ambekane..
3. Borek Konthol
Sauwise mragat keh hajate nuli wong loro mau padha mberesi panganggone. Bapa tuane kethek ngrogoh kanthong mana-mene, ngisor nduwur, di wolak-walik klambine, yang angger bae ora ketemu barang sing di goleti..kurang luwihe seprapat menit, akhire bapa tuane kethek nembe eling yen duit sing arep kanggo mbayari wedhok mau, wis enthok kanggo tuku geblog lan srabi.. bapa tuane kethek gumrobyos kringete nyandhang wirang, krana ora bisa bayar.. akhire bapa’tuane kethek matur bari gemeter..”nduuk, piye..aku ora gawa duit..” ngrungu omonge si bapa tua, si wedhok mau ngomong,”Emangnya Turuk ku ini milik Negara? Turuk pintaris?? Turuk gratis??? Kurang ajar...yo, wis, dirimu ra iso bayar ro po po saiki ta’maap keh..namung ono syarate, ..” konthole sampean tek gawa kanggo borek, piyee?? Sa’tuju ora???
Sauwise urusan ngalor ngidul, akhire si bapa tua, ora nduweni pilihan meneh, kecuali nuruti opo sing dikarepi si wedhok mau...akhire crita, bapa’tuane kethek mulih tanpa konthol, sebab konthole di jaluk kanggo borek maring wedhok lacur mau.....
Karo lemes lan ngenes.. si bapa’tua mulih soko ngomahe matur maring bojone..
“Cah ayu..Sesuk utawa ko bengi ojo nakon konthol., yo nduuK”
“Nang opo, kang??” jare bojone kaget
“Konthol ku ilang, di jaluk maring wedhok lacur..”
“Ilangg..??? Moso iso ilang..?piye. .. masalae???”
“Aku ra iso mbayar ..
“mbayar opO?”
“Mbayar turuk”
“Turu’e sopo?”
“turu’e wedhok lacur”
“dadi aku piye, ko bengie..??”
“yowis ta’dule’dule’ karo jriji ae, yo..”
“idih, moh..ah...mosok di dule dule ae,.. “
“kontholku longko, nduuk, bablas..”
“yo, wis, ko bengi aku arep nglayab, luru brondhong”
“nduuk sing eling .. mosok bolongan turu’ arep disumpel karo brondhong”
“goblog!”
“loh???”
“sampean goblog, sing dimaksud kulo dudu brondhong jagung..”
“brondhong opo??”
“perjaka kencur sing masih jembut kalong”
“oh, ngono, toh??”
“yo, iyoo, bonggan sampeane konthole protol, ra iso nyogo’-nyogo turu’e aku”
“ Ala, nduuk..yen gole’ brondhong seng masih jembut kalong tah,konthole cili , nduuk.. rosone ngopo..ora uenak maring badan”
“ro popo...sing pentiing ono pucu’e, bisa duil-duil itil..”
“yo’ wis.. opo karep mu.. kowe iku ra iso leren sa’dina ae, pengene terus-terusan ae, di ncrut-ncrut..”
“Alaah, ngomong opo meneh, kowe..sopo sing ora iso leren sa’dina..buktie sliromu ngobyek luruh wedhok sejen meneh...opo iku tondhone, ? podho ae, toh..??”
“ Yo, wis lah opo, karepmu.. rek gole’ brondhong, yo ngono..gole’o.. seng isih nom..ben iso pindho ping telu..ben puas...dongda’ ,...dongda’... turuk mu...”
“Ah..ngeyel..wis lah aku arep adhus disi’...ngopo, nduwe laki ro ono konthole..ra sudi aku..”
“eh, mau ngomong opo??”
“iyoo..kowe konthol siji malah di dhol..ra ngertene bojo’e neng umah doyan rabi..”
“kontholku ra ta’dhol, .. ngan di cekel sa’dilut mareng wedhok lacur..ko mon aku wis iso nglunasi di bale’keh meneh..di pasang meneh...”
“konthol mu itu.. nang ndi ono konthol iso di pasang meneh..”
“lha, iki buktie..aku ra’nduweni konthol..”
4. Dulgani disawani
Gancange crita, bojo’e bapa tua mau akhire, methu ngoleti perjaka kencur. Wis limang jam lawase muter-muter ana ing spotsenter, ananging sing di goleti ore nemu-nemu..saban wong liwat ditawani, diajak birahi, namung langka sing ngladheni..pungkasane, dheweke mareki wong dagang klenengan sing mangkal ana ing ngisor wit baujan..
“Mang, dagang opo, mang..” jare ne karo basa basi
“O, macem-macem mba, ana arum manis, ana plembungan, lan sejen-sejene”
“kowe soko ngendhi omonge koyo ngono?”
“Kula sing Indramayu, mba..”
“sopo jenenge...”
“jeneng kuh apa??”
“arane sopo??”
“Kula Dulgani, saking karang malang gang selikur”
“O..
“bojo’e ono ngendhi mang??
“bojo sih, apa??”
“Ma’sute wong wadhon sampean ono ngendhi?”
“O, ya ana ning umah lagi bethek..mbuh lagi apa..ora weruh”
Akhire Raniti (klalen, rabine bapa tuane kethek kuh arane Raniti, bare gah..)
Akhire si Raniti mau, ndodhok, ngadhepi Dulgani kang lagi njentul ana ing soring wit baujan..(wis gah dongenge karo basa Dermayuan bae ya?)..sengaja ndodhoke karo rada di silak pupune..sayasuwe saya duwur silakane..sampe tekaning pikang..alon-alon di petaktakaken pupune,..ngiras celana dalemane katon..braat..nyingkabe onder, lan metaktake pupu..sing kadhoan katon celana daleme kang warna putih, semu ireng..mumplue lan mentule celana dalem nanda’aken gedhene turuk kang ana ing jerone.
Ananging sing dadhi ndugale Raniti, bagen dheweke wis metaktak seamba-amba, iku si Dulgani ora ana reaksi apa-apa..tambah penasaran akhire Raniti sengaja ngadepaken celana daleme sada parek..ananging angger Dulgani langka reaksi. Dadi ndugale Raniti, akhire dheweke mlorotaken celanane, di puk puk turuke karo di dulek-dulek ning deweke..ananging angger bae Si Dulgani langka reaksi..pungkasane, Raniti dadi dugale, di dulek turuke deweke terus diraupaken maring raine Dulgani..saking kagete Dulgani njerit..
“Masa Alloh..apa kanah, yuu..?? ambune kayang kenen temen kinih..”
“Dasar wong sobud...di ndengi turuk ora iya ora mbuh..”
“Aih, sampean kuh nyawani kita, mau kah?? Pantesan ambune bangseng-bangseng amis mengkenen..”
“Sampean kuh sobud temen sih.. kita sing mau plowak plowek sampe pegel..sampean kaya wong ora butuh bae.. santri tah sampean , kuh??”
“Aduh, yu..jaluk maape bae, kula kuh dudu saking sombong..emang dasare reang kih wong ora katon..”
“Ora katon?? Ora katon pribe??”
“YUu .. punten bae.. yong reang kuh wong picek..ora bisa ndeleng..molane sing mau dagangan njentul bae ning kene kuh.. reange ora katon dalan .. water kejedug ning motor ... ora bisa balik...”
“O, konon..”
“nggih”
“Yayue, maksude pribe??”
“Ora, bokat sampean lagi kesepian, njentul dhewekan bae, anu..kula bade mbaturi.. yaaa..ngerti, kan??”
“mboten!”
“mengkenen mang..kula kuh lagi gathel bae,”
“ya dikukuri bli yu..”
“iya ari siing gatel gigir sih, gampang..”
“ari kuen??”
“kuen iku sing gatel..sejene”
“apa? Sikil?”
“ih..sikil maning.. gampang ngukurane..dudu, mang..kien sing gatel kih..”
“apane?”
“turuk ke kita..gatel bae..sing mau..”
“turuuK???”
“iya, sun turuk... sing awit ning umah mula, ora mari mari”
“ciih..kuen tah arene pengen di lakeni kunu yu”
“Kayane mah..”
“ reange dadi ngaceng..sira yu..”
“ngaceng..??”
“Iya..”
“coba ngemek..”
“mbuh, gah isin”
“yeh! Isin isinan keding kaya bocah cilik bae, kader wis padha tuane iki”
“ya, kuuh..wis kenceng ora”
“dongolaken coba, kitane pengen weruh..”
“kuuh..”
“setitik temen..mlorodakene sing sada ngesor titik.”
“kuuuh..”
“idiih..gedhe temen mang..dake sampean kuh..ya gedhe ya ireng..”
“ya adate gah konthol jawa yuu..gupak bae ning sawah..”
“ngemek, ya?”
“ya srogg..”
“akas temen cah..di mut tah?”
“ya srogg”
“mene..sada mene sampeane kitane angel”
“srogg”
Ora suwe Raniti langsung mblesekaken ndas konthole Dulgani juragan klenengan mau, maring cangkeme..saking gedhene sampe matane Raniti merem melek..ambekane menggap mesah..karo nglamoti pucuk konthole Dulgani kang gedhene ora kira-kira...ora suwe Raniti ngrasa aken turuke wis teles, saking ora kuat nahan birahi kang wis muncak..
“dianjingaken bae ya mang?”
“Rabenan?”
“Iyah..h..h...h..”
“ning ndi??”
“ning kene bae..kader petheng..mangsa katona..”
“kotor ..”
“iya..ya..dadi pribe? Sing guri bae tah? Kitane melding??”
“ya’ wis..srog..”
Ora suwe Raniti langsung mledingaken bokonge kang gedhe, karo mlorodaken celana daleme sada ngesor..bari mentang sikile, tangan tengene ngrayangi kontol ..nuntun Dulgani supaya nyogok sing guri...”akhire..Pa’bleseeeekk blesss.........crut crut crut crut ..wong loro main ning sore baujan..sing wadon njongkeng karo mleding, sing lanang ngadeg maju mundur bokonge..
“Aduh..”
“Apa yuu”
“mlosod meng silit..”
“Oh..h..”
“aja santer santer mang..uuuh..uuhh...uh..aduh..aduh...”
“sada mene..”
“Aduh..aduh...ko..ko ..kodikit..ditarik dikit..uuh..uuhmm”
“apa?”
“nglandes ning weteng.. ngaplang-ngaplang bae gah..”
“kotor mengkone..”
“wis bli apa-apa...”
5. Disangka Wong edan
Raniti akhire melumah, sebab ngrasa aken perih marih itile..ora suwe Dulgani mrangkangi..terus..blesss ..pluk .pluk. pluk...pluk....jengat jengit bokonge Dulgani, karo ambekane menggap mesah, ya mengkonon uga Raniti, kosad kased bokonge karo mringis mringis..ngrasa aken nikmate disogok sogok turuke.....tambah suwe tambah semangat..tambah suwe tambah nikmat..Dulgani menggap mesah , Raniti merem melek..ndilalahe lagi enak enake kalpak kapluk wong loroan..sing sabrang kulon ana wong gegemboran , jejerit.. “Awass.. wong edan ngamuk...!!! mlayuu “ jenggelek!! Dulgani tangi,
“Mang..mang..ana wong edan ngamuk ..ikah kah..mlayu mene...”kaget te Raniti langsung mlumpat karo narik rok ke sing kedodoran mlayu adoh..ninggalaken Dulgani..weruh Raniti mlayu, Dulgani sewaya-waya mlayu kekarag karo konthole ngalor ngidul..klalen yen celana ne ketinggalan ning sor baujan...barang jebol Dulgani ana ning padhang –padhange..bocah enom sing lagi padha demenan ana ning spotsenter langsung bubar tetawuran..pathing jelerit..jaluk tulungg...
“Wong edaaan...!! wong edan.....wong edaaan..!! ana wong edan ngamukk..”
Suarane uwong sing ting jlerit, gawe Dulgani tambah kalap, dheweke mlayu mbuh tungtunge..lantaran wedhi ....akhire Dulgani sadar, yen uwong sing padha mlayu, nyangka dheweke wong edan, padahal dheweke kewedien krana ana wong edan sejen..sing ngamuk...
“lah pantesan uwong nyangka reang wong edan..reange mlayu karo wuda an...” jare Dulgani ning jroning ati...bareng sadha suwe ..akhire Dulgani ngomong...
“wooi..reang kih dudu wong edan..justru reang dewek mlayu kuh sebab wedhi ana wong edan..ning ndi wong edane????”
Pathing jlekatak suarane wong padha gemuyu..nggeguyu Dulgani sing masih kowar kawer , gabere ngalor ngidul ngadheg ana ing padhang padhange..
“wong edaan..wong edaan.. wong edan wuda an....ha.ha.ha.ha.ha....”
“reang dudu wong edan..! Woi..Reang dudhu wong edan..” Jare Dulgani njerit sekut kuate...namung akhire..
6. Kenang Rep rep
“Mang..mang...woi, tangi..” jenggelek! Dulgani ngrasa kaget..”sampean kuh lagi apa?? Bengi –bengi jejeritan dhewek langka wang uwing ning sor baujan..nglindur tah?”
“lah, sih..” Dulgani plingak plingok kedher..
“sampean turu ning sor baujan dhewekan..langka sapa-sapa..sampe kaget bokat kuh ana apa..sampean kuh...”
“lah..dadi reang kuh, ngimpi..”
“knang rep-rep sampean kuh...yong turu ning sor wiwitan kiyen..ana sing nonggoni kinih..aja sembarangan..”
“iya tah?”
“ya iya...”
“sampeane balike mendhi?”
“meng karang anyar gang selikur... jam pira kinih mang??”
“arep jam loro..”
”lah reang kuh kethuron ya..”
“mana balik bokat rabi sampean ngolati..”
“ya’ wis mang..kesuwun ya..”
“Iya..”
Nyatane Dulgani ngimpi. Kethuron ning sor baujan sebab dagangane ora payu-payu.....Mung semanten anak putu..dongeng kula.nggiiih..???kirang langkunge kula nyuwun maap..manggaa...sampe jumpa di cerita minggu depan.............”
Wassalam..........................................!!!!
Tidak ada komentar:
Posting Komentar
Tulis Komentar anda di sini